Dawid het sy manne bymekaar geroep en hulle in drie groepe verdeel om teen Israel te veg. Hy het vir Joab, Abisai en Itai oor die groepe aangestel. Dawid wou gaan saam veg, maar die manne het gesê: “U moet nie saamgaan nie, want as ons vlug, gee hulle nie om vir ons nie. Hulle soek net u lewe.” Dawid het na hulle geluister en in die stad gebly.
Die manskappe het getrek om teen Israel te veg en die geveg het in die woud van Efraim plaasgevind. Daar is baie van Absalom se manne verslaan en die woud het meer mense laat sterf as die swaard.
Absalom het op ’n muil gery en toe hy onder die takke van ’n groot boom deurgaan het sy hare aan die boom vasgehaak. Die muil het onder hom uitgery en hy het tussen hemel en aarde bly hang.
’n Man het dit gesien en vir Joab vertel. Joab het gesê: “Waarom het jy hom nie daar doodgemaak nie?”, maar die man het gesê: “Ek sal nie my hand teen die koning se seun uitstrek nie, want die koning het beveel om hom te spaar.”
Joab het toe drie spiese geneem en dit in Absalom se hart gesteek terwyl hy nog in die boom gehang het. Hulle het Absalom se liggaam geneem, in ’n groot gat in die bos gegooi en ’n groot kliphoop daarop gemaak.
Toe Dawid hoor dat Absalom dood is het hy bitterlik gehuil en gesê:
“My seun Absalom! My seun, my seun Absalom! Ag, was ek maar in jou plek dood!”
Terugkeer 