Dawid moes vir Saul vlug. Saul het met sy manne agter hom aangegaan om hom dood te maak.
Eenkeer het Saul in ’n grot ingegaan om uit te rus. Maar Dawid en sy manne was agter in daardie selfde grot. Dawid se manne het gesê:
“Nou is die dag wat die Here jou gee om jou vyand dood te maak.”
Maar Dawid het net ongemerk ’n stukkie van Saul se mantel afgesny. Hy het sy manne verhinder om Saul aan te val. Toe Saul uit die grot gaan, het Dawid agterna geroep:
“My heer, die koning! Kyk, hier is ’n stukkie van u mantel. Ek het u nie doodgemaak nie. Waarom glo u dat ek u kwaad wil aandoen?”
Saul het geantwoord:
“Jy is regverdiger as ek. Jy het aan my goed gedoen, en ek wou jou kwaad aandoen. Ek weet jy sal koning word.”
Later, terwyl Saul weer een nag saam met sy manne aan die slaap was, het Dawid en Abisai by hulle gekom en Saul se spies en waterkruik by hom gesien. Abisai het gesê:
“Laat ek hom met sy eie spies tref.”
Maar Dawid het gesê:
“Moenie hom doodmaak nie. Wie kan die gesalfde van die Here slaan en onskuldig bly?”
Dawid het net die spies en waterkruik geneem en weggegaan. Van ver af het hy geroep:
“Kyk, koning, hier is u spies en u waterkruik. Ek het u lewe gespaar.”
Saul het gesê:
“Ek het gesondig. Kom terug, my seun Dawid. Ek het dwaas gehandel.”
Van daar af het elkeen weer sy eie gang gegaan, en Saul is terug na sy paleis toe.
Terugkeer 