Jakob het sy seuns gestuur om koring in Egipte te gaan koop, want daar was nie kos in die land waar hulle gewoon het nie. Benjamin, Josef se jongste broer, moes egter by die huis bly, want Jakob was bang dat hy ook soos Josef iets sou oorkom, en hy was ál kind wat hy nog van Ragel oorgehad het.
Toe Jakob se seuns in Egipte aankom, het hulle voor die man in beheer van die land gebuig en vir hom gevra dat hulle kos wil koop. Hulle het nie besef dat dit Josef is nie, maar Josef het hulle herken! Hy het egter nie vir hulle gesê wie hy is nie. Josef het vir hulle gesê: “Julle is spioene wat gekom het om te kyk waar ons land swak is.”
Hulle het geskrik en geantwoord: “Nee, meneer, ons is net hier om kos te koop. Ons is tien broers, en ons het ‘n pa en ‘n jonger broer by die huis.”
Josef het hulle op die proef gestel en gesê: “As julle nie spioene is nie, moet een van julle hier bly terwyl die ander die jongste broer gaan haal om te bewys dat julle die waarheid praat.”
Hulle het vir mekaar gesê: “Dit is omdat ons nie na Josef geluister het toe hy ons gesmeek het om hom nie in die put te gooi nie. Nou is ons in die moeilikheid.”
Josef het gehuil toe hy dit hoor, maar het dit weggesteek. Hy het Simeon, een van die broers, in die tronk gesit en die ander teruggestuur met kos, maar hy het hulle geld wat hulle vir die kos betaal het, stilletjies in hulle sakke teruggesit.
Op pad terug huis toe het hulle besef die geld is terug in hulle sakke, en hulle het baie bang geword. Toe hulle by die huis aankom en alles vir hulle pa, Jakob, vertel, was hy ook bang. Jakob het gesê: “Julle het nou vir Simeon verloor, en ek wil nie my jongste seun, Benjamin, ook verloor nie.”
Maar hulle het geweet dat hulle weer na Egipte toe moes gaan om meer kos te kry en om vir Simeon te gaan haal.
Terugkeer 