Lank, lank gelede, nadat Abram en sy familie uit Egipte teruggekom het, het hulle baie, baie skape, bokke en kamele gehad. Lot, wat Abram se neef was, het ook baie skape, bokke en kamele gehad. Maar daar was ‘n probleem: die plek waar hulle gewoon het, het nie genoeg kos en water vir al die diere gehad nie. Dit het veroorsaak dat Abram se herders en Lot se herders begin stry het oor wie waar mag wei.
Abram wou nie hê dat hy en Lot moet stry nie, want hulle was familie. So, eendag het Abram vir Lot gesê: “Kyk rondom jou. Die hele land lê oop voor ons. Kom ons maak ‘n plan sodat ons nie stry nie. As jy links gaan, sal ek regs gaan. As jy regs gaan, sal ek links gaan.”
Lot het rondgekyk en gesien dat die Jordaanvallei baie mooi en groen was, soos ‘n tuin, amper soos die tuin van Eden, of soos Egipte. Daarom het Lot besluit om na die oostekant te trek, na die mooi, groen Jordaanvallei.
Nadat Lot weggetrek het, het God vir Abram gesê: “Kyk rondom jou, na alle kante. Al die land wat jy sien, sal Ek vir jou en jou nageslag gee, vir altyd. En Ek sal jou nageslag so baie maak soos die stof van die aarde – as iemand die stof van die aarde kan tel, dan sal hulle jou nageslag ook kan tel.”
Toe trek Abram na Hebron en het daar by die groot bome van Mamre gaan woon, waar hy vir die Here ‘n altaar gebou het om Hom te dank.
En so het Abram en Lot elkeen hulle eie pad gegaan, maar God het belowe om altyd by Abram en sy familie te wees.
Terugkeer 